Birds flying high
14 oktober 2014 - Kampala, Oeganda
Na maanden van verheugen was het moment dan daar. Afscheid nemen op Schiphol en alleen dat vliegtuig instappen. Toch even een momentje …
In een bomvol vliegtuig vloog ik met Emirates naar Dubai. En nu ben ik zeker geen frequent vlieger dus keek ik toch even op van de nieuwe technieken in deze Boeing.
Ieder zijn eigen TV scherm vol films, documentaires, TV series en muziek. Daarnaast ook veel informatie over de vlucht en hier kwam ik het eerste technische vernuft tegen. Welke camera wilt U zien ? Beneden of op de neus van het vliegtuig. Nou vloog ik s’nachts dus na het opstijgen was er weinig meer aan …
De service was prima en na de maaltijd dimde men het licht in donker rood zodat diegene die wilde slapen dat lekker kon doen.
Ik heb van die optie weinig gebruik gemaakt en merkte op een gegeven moment op een vogel gefluit … Ik wist dat ik naar een exotisch land vloog maar zo exotisch ? Ik dacht dat iemand een vogel goed kon nadoen maar na een uur onophoudelijk “geflierefluit” leek me dit zelfs voor een professional te hoog gegrepen.
Welnee dit was de hypermoderne oplossing om de slapers makkelijker en rustiger te laten slapen en het motor geluid te doen vergeten.
In Dubai aangekomen maakte ik even een kleine ronde door de aankomst hal om te wachten op vertrek naar mijn eindbestemming Entebbe.
Weer een prima vlucht gehad, met iets minder technisch vernuft om na ruim 5 uur te landen op een klein vliegveld. Bij aankomst een lange rij voor het Visum en een extra Health check door Zusters. Het ging allemaal vrij vlot en kwam aan bij de aankomsthal waar veel Oegandese met bordjes stonden om hun familielid, gast etc op te wachten. In die menigte miste ik even mijn naam dus na een kort belletje trof ik Joan, mijn contactpersoon.
We reden van het vliegveld naar St. Mary Kevin alwaar we na 30 minuten rijden aankwamen. Van een goed begaanbare weg naar een offroad landweg. Ik schrok niet alleen van het verschil in weg maar ook van de staat van de huizen. De ene bouwval na de andere ... dat je hier in kunt wonen.
Aangekomen hing er een prachtig “welkom bord” en ontmoette ik al snel de eerste kinderen die nieuwsgierig kwamen kijken naar die “ witte man” .
Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld hoe het eruit zou zien en waar ik zou slapen.
Mijn accommodatie is zeer basic in mijn wereld. Mijn “kantoor” is een plastic tuintafel met stoelen en mijn slaapvertrek is niet veel meer dan een klein bed met klamboe. Ik heb een WC die met een beetje geluk doorspoelt en een douche waarbij ik nog geen idee heb hoe dat werkt en hoe en waar het water wegspoelt.
Wat me meteen opviel was met hoeveel dankbaarheid ik ontvangen ben. De moeite die ze nu al gedaan hebben om me te verwelkomen en het me zo gemakkelijk mogelijk te maken. Joan kocht op voorhand al wat boodschappen die moesten horen bij mijn afkomst (brood, pindakaas & thee). Mijn eerste nacht zou ik doorbrengen met Eddie, de assistent van Joan die ook in een andere kamer zou blijven slapen omdat ik wel eens bang zou kunnen worden zo'n eerste nacht.
Dussss … lekker gegeven van de ene kant … maar juist de zorgzaamheid had de overhand. Eddie was er nu niet maar kwam rond 19:00 uur en ik zou hem dan binnenlaten. Na 2 dagen wakker te zijn geweest lag ik om 17:00 uur in mijn bedje en heb ik niks en niemand meer gehoord tot de volgende dag.
Ik hoop dat je goed hebt kunnen slapen met al die muggen om je heen en al die nieuwe indrukken
Ben erg benieuwd naar je volgende verhaal en wat je je eerste dag in het daglicht daar allemaal gezien hebt.....
Liefs xxxxxxxxxxx
Lfs van kantoor!!!!!
Wat ontroerend om te zien dat ze zo blij zijn dat je er bent en dat ze pindakaas voor je regelden :)
Het zullen een paar bewogen weken worden, ben erg benieuwd naar de verhalen!
X
Anouk
groetjes van ons, tilly en jan, almere
En zoals je grote zus al zegt, het gevoel van trots wordt met het verhaal groter!! Doe je ding jongen! Much love
gaaf om te lezen zeg, doe ze de groeten van me in Uganda!
SUC6!
Trots zijn we op je dat je deze drempel genomen hebt. We hadden je al even aan de telefoon gesproken en lezen nu ook dat je welkom bent.
We kunnen het niet laten ook nog even als ouders te zeggen dat we trots op je zijn maar...let goed op jezelf. Veel liefs mammie en deddie xx
In Polen kon je ook al niet alleen slapen ;-).
Hopelijk snurkt deze buddy iets minder.