Small turns BIG

Afgelopen zondag was het ouder, verzorger dag. Iedere laatste zondag van de maand kunnen ze langskomen op St. Mary Kevin om hun zoon of dochter te bezoeken en met de lera(a)r(es) te praten over de voortgang. Altijd een spannend moment voor zowel de kinderen (komt mijn ouder, verzorger) als voor St. Mary Kevin (de mogelijkheid om schoolgeld te innen). Maria heeft alle ouders via sms een reminder gestuurd en het is wachten hoe groot de opkomst zal zijn. Deze zondag is net iets specialer dan normaal aangezien de plaatselijke priester komt bidden voor P7 (groep 8) om hun alle goeds en kracht te wensen voor de aankomende eindexamens. De ceremonie zal om 15:00 uur starten.

Vanaf een uurtje of twee loop ik rond over het schoolplein en zie ouders in de meest mooie traditionele kledij. Ze brengen meestal iets mee voor hun kinderen of voedsel voor de school. Het is ontroerend om te zien hoe blij ze zijn elkaar weer te zien maar tegelijkertijd ook pijnlijk te zien dat veel weeskinderen eenzaam in een hoekje zitten en weten dat er voor hen niemand komt. Ik wordt omringt door de kinderen en het is weer foto, foto, foto tijd.

De priester laat lang op zich wachten en wanneer hij er om 17:00 uur nog niet is vertrekken de meeste ouders weer naar huis. Ik laat me vertellen dat de priester die dag 5 soortgelijke ceremonies heeft en dat de tijd hem waarschijnlijk heeft ingehaald.
Dat lijkt me wel ja want hij komt om 18:15 uur in een super dikke auto aanrijden. Ik wist niet wat ik zag … Er kwam toch even een flits van de gedachte “ uhm en deze man gaat bidden voor de kinderen en armen toch, kan dat dan niet ietsje minder ?” voorbij.

Ik ben teruggegaan naar mijn huisje om te koken voor Josephine als bedankje voor al haar goede zorgen. Ze was heel nieuwsgierig en was benieuwd wat het ging worden. Ik maakte knoflook pasta met zongedroogde tomaten (recept wat ik van mijn liefje Wenda heb geleerd). Schot in de roos want die zongedroogde tomaten waren me toch lekker. Nog voor het gerecht klaar was kon ik opnieuw deze toevoegen omdat Josephine en Maria ze uit de pan hadden gesnoept.
Samen met Eddie, Maria en Josephine hebben we genoten van weer een heerlijke avond.

Gister heb ik een sessie gehad met alle vrijwilligers. Iedereen was aanwezig en we hebben we weer een hele mooie discussie gehad over hun motivatie en uitdagingen binnen St. Mary Kevin. Het is weer fantastisch te horen hoe ze bij St. Mary Kevin zijn gekomen en waarom ze al die jaren als vrijwilliger werken. Familiegevoel is daarbij wel het key-woord. Er zijn een aantal die ergens echt voor geld gewerkt hebben maar daar was het meer het halen van deadlines en doen wat er van je gevraagd wordt. Binnen St. Mary Kevin is dat anders, hier is vrijheid in het uitvoeren van je activiteiten, creatief nieuwe dingen ontdekken, zorgen voor elkaar en je motivatie halen uit het enthousiasme van de kinderen. We komen weer wat ideetjes verder en sluiten af met een groepsfoto.

Daarna wordt ik verwacht in een van de klaslokalen aangezien ze een klein concertje hadden geregeld als dank en soort van afscheid. Ik mag vooraan plaatsnemen waar 8 traditioneel geklede meisjes een dans voor me gaan opvoeren op percussie muziek.
En jawel mijn vermoeden werd beloond want ik moest natuurlijk ook meedoen.
Ik hoor je denken … “ Zijn daar foto’s OF filmpjes van ???” Wie weet …

Het hele festijn eindigde in alle kinderen die meededen en zelfs het schoolhoofd die vol enthousiasme een dansje waagde.
Hoe je toch met iets heel kleins iets groots kan maken.